ដោយ សោភ័ណ
2009-09-10
ប្រជា ពលរដ្ឋដែលកំពុងលក់បាយនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវនានាក្នុងទីក្រុង ភ្នំពេញ កំពុងប្រឈមមុខនឹងការបាត់បង់មុខរបររបស់ពួកគាត់ ដោយពួកគាត់អះអាងថា មន្ត្រីសាលារាជធានីភ្នំពេញ បានបណ្តេញឲ្យពួកគាត់ឈប់លក់ដូរលើចិញ្ចើមផ្លូវទាំងនោះទៀតហើយ។
អ្នកលក់ដូរនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវប្រឈមនឹងការចាត់វិធានការរបស់អាជ្ញាធរក្រុង។ រូបថតថ្ងៃ០៤ កញ្ញា ២០០៩។
ស្រ្តីវ័យ ៦០ឆ្នាំម្នាក់ ឈ្មោះ ស ម៉ៃ មានហាងលក់បាយតូចល្មម ដែលមានតែដំបូលប្រក់តង់មានទីតាំងក្បែររដ្ឋសភាចាស់នៅតាម ចិញ្ចើមផ្លូវលេខ២៤០ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ មានប្រសាសន៍ថា អ្នកស្រីលក់បាយនៅតាមដងផ្លូវនេះរយៈពេល២០ឆ្នាំមកហើយ ដោយអ្នកស្រីមានតែមុខរបរមួយនេះ ដើម្បីចិញ្ចឹមកូនៗនៅក្នុងបន្ទុកទាំង៥នាក់រហូតមក ៖ «ទី១ ឈ្នួលផ្ទះ មួយខែ ១៥០ គ្រាន់តែផ្ទះស្នាក់នៅ ហើយកូនរៀន។ អត់មានមុខរបរអីផ្សេងទេ មានតែវិលទៅស្រុកទៅធ្វើស្រែធ្វើចម្ការ»។
អ្នកស្រី ចាន់ ហៀង ដែលកំពុងលក់ម្ហូបមួយគ្រែតូចនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវលេខ១៤៦ ក្នុងសង្កាត់ផ្សារដេប៉ូ២ បានសម្ដែងកង្វល់ថា បើអ្នកស្រីបាត់បង់មុខរបបនេះ កូនៗទាំង៣នាក់របស់អ្នកស្រីក៏បាត់បង់ការសិក្សាដែរ ព្រោះក្រៅពីលក់ដូរម្ហូបនៅទីនេះ អ្នកស្រីគ្មានកន្លែងផ្សេងដើម្បីលក់ឡើយ។
អ្នកស្រី ចាន់ ហៀង មានប្រសាសន៍យ៉ាងដូច្នេះ ៖ «អត់ឲ្យលក់ព្រួយបារម្ភ ព្រោះអីយើងលក់គ្រាន់បានចិញ្ចឹមកូនរៀនកូនអី យើងបានកូនរៀននៅក្នុងហ្នឹង»។
ឯស្ត្រីម្នាក់ទៀតដែលកំពុងលក់បាយមួយឆ្នាំងធំនៅតាមចិញ្ចើម ផ្លូវលេខ២៨៨ ក្នុងសង្កាត់បឹងកេងកង១ បានលើកឡើងថា អ្នកស្រីលក់បាយក្នុង១ថ្ងៃអស់២០គីឡូអង្ករ អ្នកស្រីអាចចិញ្ចឹមកូនៗទាំង១០នាក់ក្នុងបន្ទុកបាន។ ប៉ុន្តែបើរដ្ឋអំណាចឈប់ឲ្យលក់ដូរនៅទីនេះ កូនៗរបស់អ្នកស្រីពិតជាដាច់ពោះស្លាប់ហើយ ៖ «បើសិនជាអត់ខ្ញុំមួយទៅ មានអ្នកណារកស៊ីចិញ្ចឹម បើខ្ញុំអ្នកមេគ្រួសារ រកចិញ្ចឹមកូន»។
ក្រៅពីការត្អូញត្អែររបស់អ្នកលក់ដូរ អតិថិជនដែលកំពុងអង្គុយទទួលទានបាយនៅក្នុងតូបលក់បាយមួយតាម ចិញ្ចើមផ្លូវលេខ៣៣៨ ក្នុងសង្កាត់បឹងកេងកង៣ លោក សំ បូ បានបញ្ចេញទស្សនៈរបស់ខ្លួនថា លោកធ្វើការនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនកប៉ាល់ លោកមកទទួលទានបាយនៅតាមដងផ្លូវបែបនេះ ព្រោះគាត់ចំណាយតែ៤ពាន់រៀលអាចហូបបាយបានមួយចំអែត ហើយគាត់អាចសន្សំលុយបានខ្លះសម្រាប់ការសិក្សារបស់កូនៗ។
លោក សំ បូ ថ្លែងយ៉ាងដូច្នេះ ៖ «យើងហូបនៅហាងធំៗ វាថ្លៃ ហើយអស់លុយច្រើន ឥឡូវយើងសន្សំសំចៃទៀត ពិបាករកលុយដែរឥឡូវ»។
ចំណែកឯបុរសម្នាក់ជាអ្នករត់ម៉ូតូឌុប ដែលកំពុងទទួលទានអាហារនៅកន្លែងលក់អាហារតាមចិញ្ចើមផ្លូវក្បែរ រដ្ឋសភាចាស់ ឈ្មោះ សុ ភា បាននិយាយថា បើកន្លែងលក់បាយតូចៗតាមចិញ្ចើមផ្លូវត្រូវបញ្ឈប់នោះ ពួកគាត់អ្នករត់ម៉ូតូឌុបពិតជាពិបាកក្នុងការទិញបាយហូប ព្រោះពួកគាត់រត់ម៉ូតូឌុបអាចរកលុយបានតែ១ម៉ឺនក្នុង១ថ្ងៃ ហើយហ៊ានហូបបាយតម្លៃតែ ២ ទៅ ៣ពាន់រៀលតែប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយពេល មិនអាចចូលហាងធំៗបានទេ ដូច្នេះពួកគាត់ក៏ប្រឈមមុខក្នុងការចំណាយលើថ្លៃបាយនេះដែរ ៖ «ម្នាក់ឯង ៣.០០០អស់ហើយ។ មួយថ្ងៃរត់ម៉ូតូបានសល់ ១ម៉ឺនជាង ជួនណាអត់បានមួយម៉ឺនផង»។
ជាងជួសជុលម៉ូតូម្នាក់បានលើកឡើងថា ការលក់ដូរអាហារនៅតាមចិញ្ចើមផ្លូវជាការល្អសម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋ ដែលរកចំណូលបានតិចតួចដូចរូបលោក។ លោកបន្តថា ដោយសារតែចំណូលបានតិចតួច ទើបលោកមិនហ៊ានទៅទទួលទានអាហារនៅក្នុងហាងធំៗ។
ឆ្លើយតបនឹងការលើកឡើងខាងលើ អភិបាលរងសាលារាជធានីភ្នំពេញ លោក ម៉ាន់ ឈឿន មានប្រសាសន៍ថា នេះជាការរៀបចំទីក្រុងភ្នំពេញឲ្យមានសោភ័ណភាពដើម្បីទាក់ទាញភ្ញៀវ ទេសចរណ៍ឲ្យបានច្រើន ម្យ៉ាងវិញទៀត ពួកគាត់លក់ដូរទាំងនោះគឺខុសច្បាប់។ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណា ការរៀបចំនេះនឹងធ្វើសន្សឹមៗដើម្បីទុកពេលឲ្យអ្នកលក់ដូរនៅលើ ចិញ្ចើមផ្លូវទាំងនោះមានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីរកទីតាំងលក់ ដូរថ្មី។
លោក ម៉ាន់ ឈឿន ថ្លែងយ៉ាងដូច្នេះ ៖ «យើងធ្វើគឺត្រូវតែធ្វើហើយ ប៉ុន្តែយើងធ្វើដូចភ្លៀងរលឹមអ៊ីចឹង បន្តិចម្ដងៗ កាន់តែយូរទៅ ប្រជាពលរដ្ឋកាន់តែយល់ទៅ ថាកន្លែងនេះគួរលក់អី កន្លែងនោះគួរលក់អី យើងមិនធ្វើឆុងឆាំងទេ។ ធ្វើនេះមិនមែនធ្វើតែមួយមុខទេ អ្វីទាំងអស់ ទីក្រុងក៏ស្អាត សុវត្ថិភាពក៏មាន បរិស្ថានក៏ល្អ»។
លោក សម រង្ស៊ី ប្រធានគណបក្សសមរង្ស៊ីបានលើកឡើងថា ការបណ្តេញអ្នកលក់ដូរតាមចិញ្ចើមផ្លូវរបស់សាលារាជធានីភ្នំពេញនេះ បានធ្វើឲ្យប្រជាពលរដ្ឋកាន់តែក្រីក្រទៅៗ ព្រោះអ្នកលក់រាប់ពាន់នាក់នឹងបាត់បង់មុខរបរ ហើយកម្មករ អ្នករត់ម៉ូតូឌុប អ្នកធាក់ស៊ីក្លូរាប់ម៉ឺននាក់ត្រូវបន្ថែមចំណាយលើម្ហូបអាហារ។
លោក សម រង្ស៊ី មានប្រសាសន៍យ៉ាងដូច្នេះ ៖ «ខ្ញុំយល់ឃើញថា គួរតែរក្សាសិទ្ធិរបស់ពួកគាត់ ឲ្យគាត់រកទទួលទានតាមលទ្ធភាពរបស់គាត់ ហើយសាលាក្រុងមិនសូវគាបសង្កត់គាត់ មិនត្រូវគាបសង្កត់អ្នកក្រីក្រ អ្នកលក់ដូរតូចតាច អ្នកក្រីក្រដែលរកទិញអីវ៉ាន់ ទិញម្ហូបអាហារពីអ្នកលក់ដូរតូចតាចទេ ព្រោះនេះជាតួនាទីរបស់រដ្ឋាភិបាល រដ្ឋាភិបាលត្រូវតែផ្ដល់ការងារជូនប្រជាពលរដ្ឋ ការងារសមរម្យឲ្យសមរម្យគ្រប់គ្នា ត្រូវតែលោកតម្កើងជីវភាពរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ។ តែឥឡូវការងារក៏ខ្វះ ជីវភាពក៏ខ្វះ ដូច្នេះត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យបងប្អូនយើងដែលគ្នារកទទួលទានបន្តិច បន្តួចឲ្យបន្តមុខរបររបស់ពួកគាត់ទៅ»។
អានបនែ្ដម
No comments:
Post a Comment